บท 211

มองไปมอง ลี่เออร์หู่รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เขาจึงเอนตัวลงบนโต๊ะทำงานแล้วงีบไปครู่หนึ่ง

เมื่อตื่นขึ้นมา เขาถึงได้รู้ตัวว่าท้องร้องโครกครากด้วยความหิว พอดีเป็นเวลาเที่ยงวัน เขาจึงออกจากห้องทำงานไปหาอะไรกิน

โรงอาหารของบริษัทอยู่ชั้นล่าง เมื่อลี่เออร์หู่เดินเข้าไป เขาเห็นว่าโรงอาหารว่างเปล่า แ...