บท 1116

นิ้วมือทั้งสองของซงจิงฉีกำลังจะแตะถูกเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มดวงจันทร์กลมนั้น แต่หวังเหม่ยเซียนกลับบิดเอวบางหลบหนีไปใต้ข้อศอกของเขา

เหลือทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมเย้ายวนใจ และเสียงหัวเราะคิกคักอย่างเย้ายวน "ไอ้ตัวแสบ นี่เธอนี่ร้ายจริงๆ เลย"

อีกแล้ว

อีกแล้วกับเจ็ดคำนี้!

ทุกครั้งที่ซงจิงฉีกำลังจะโอบกอดอาจารย...