บท 154

เวลาสิบโมงเช้า แสงแดดแผดจ้า ลมร้อนพัดโชย อุณหภูมิบนถนนคงสูงถึงสี่สิบองศาเป็นอย่างน้อย แม้หลบอยู่ในแนวป่าริมถนนก็ยังเหงื่อท่วมตัว

เซินเยว่กลับไม่รู้สึกถึงความร้อนแม้แต่น้อย มีเพียงความเย็นเฉียบราวกับตกลงไปในบ่อน้ำแข็ง ความเย็นแล่นขึ้นมาจากปลายเท้า

หลังจากผ่านไปนาน เซินเยว่ที่รอคอยจูบอยู่นั้นจึงลื...