บท 970

ฟ้า... ค่อยๆ สว่างขึ้น

จันทร์เสี่ยวไป๋ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ความรู้สึกแรกคือปวดหัว ราวกับมีใครเอาสิ่วมาสกัดกะโหลกเธออย่างแรง

เธอครางเบาๆ ยกมือขึ้นลูบหน้าผาก แต่ท่าทางชะงักกลางคัน

ความทรงจำก่อนหน้านี้ทะลักเข้ามาเหมือนน้ำที่พังประตูกั้น ภาพทั้งหมดวิ่งผ่านความคิดเธอเหมือนฉายหนัง

เธอนั่งอยู่บนขั้นบันไดร...