บท 211

นับตั้งแต่ลิงป่าตาย จูหมิงฮุยที่เดิมก็ไม่ค่อยพูดจาอยู่แล้ว ยิ่งกลายเป็นคนเงียบขรึมมากขึ้น

ทุกคืน เขามักจะยืนอยู่หน้าหน้าต่างด้านหลัง เปิดม่านมองไปยังผืนป่าหลังคฤหาสน์เป็นเวลานาน

แม้แต่เหลียงป๋อก็ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เหมือนเช่นทุกครั้ง ในห้องนอนที่ปิดไฟ จูหมิงฮุยหันหลังให้ จ้องมองออกไปนอกหน้า...