บท 237

ลิ่นอิ่งปิงหลับตั้งแต่พลบค่ำจนถึงแปดโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น

หลังจากนอนเต็มอิ่ม เธอที่เพิ่งผ่านเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนักมา ค่อยๆ ลืมตาขึ้น

เพดานห้องที่คุ้นเคย ผนังสีขาว ทุกอย่างไม่ต่างจากเมื่อวาน

สิ่งเดียวที่แตกต่างคือ ข้างกายเธอมีใครบางคนกำลังนอนคว่ำอยู่บนเตียง ส่งเสียงกรนเบาๆ

แสงอาทิตย์...