บท 29

เปรี้ยง!

สายฟ้าแลบแปลบปลาบตามด้วยเสียงฟ้าร้องกึกก้องที่ดังสนั่นข้างหูหยางตง ทำให้เขาสะดุ้งโดยไม่รู้ตัวและเงยหน้าขึ้น

พอเงยหน้า เขาก็สบตาพอดีกับไป๋เม่ย์ที่กำลังมองเขาอยู่ ดวงตาคู่สวยของเธอเหมือนจะมีน้ำเอ่อคลอ

แล้วทั้งสองก็พร้อมใจกันละสายตาไปคนละทาง

ไป๋เม่ย์ยกมือขึ้นเสยผมเบาๆ ส่วนหยางตงไขว่ขาซ้า...