บท 295

เที่ยงคืนหนึ่งนาฬิกา

เครื่องบินร่อนลงจอดที่สนามบินซึ่งอยู่ใกล้กับป่าดงดิบที่สุด

ขณะก้าวออกจากสนามบิน เหลยเทียงโทรศัพท์ออกหนึ่งสาย ก่อนพาทุกคนขึ้นรถโดยสารเดินทางต่อ หลังจากโยกคลอนไปอีกหนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่ง

ตอนนี้เกือบตีสี่แล้ว แต่ยังมีคนกว่าสิบคนนั่งล้อมโต๊ะอยู่ที่ชั้นล...