บท 317

ในที่สุด หยางตง้งก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ความมืดมิดปกคลุมไปทั่ว คบเพลิงทั้งสี่มุมของห้องหินดับสนิทไปนานแล้ว ในอากาศยังคงมีกลิ่นไขมันที่ถูกเผาไหม้หลงเหลืออยู่

"ฮึ่ม!"

หลังจากถอนหายใจยาวๆ หยางตง้งก็พลิกตัวลุกขึ้นนั่ง

เขาเปิดไฟฉาย ตรวจสอบข้าวของทุกอย่าง เมื่อพบว่าไม่มีอะไรหายไป จึงลงมาจากก้อนหินใหญ่

ผ...