บท 444

ตุ๊บ ตุ๊บ

หยดน้ำค้างไหลผ่านใบไม้แห้งลงมา ตกลงบนริมฝีปากของหลี่เซียงหยาง

น้ำค้างหวานเล็กน้อยนั้น พลันนำความสดชื่นมาสู่ริมฝีปากแห้งผากของเขา

เพียงหยดเดียว ก็ทำให้เขาสะดุ้งตื่น ค่อยๆ ลืมเปลือกตาอันหนักอึ้ง

น้ำค้างเริ่มตกแล้ว นั่นหมายความว่า ฟ้าสางอีกครั้ง

เขาไม่รู้ว่านอกจากตัวเขาแล้ว เพื่อนร่วมรบคนอื...