บท 550

วันที่สองหลังหิมะแรกของปี

ท้องฟ้ายังคงมัวหม่นอย่างน่าเบื่อ แต่อากาศกลับสดชื่นขึ้นมาก ราวกับว่าหิมะที่ตกลงมาได้กวาดเอามลพิษบนฟ้าลงมาด้วย

"เธอคือกองหิมะ ฉันคือถนนยาว กลัวแต่เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น เราจะละลายจากกัน..."

เหา จิ้น ที่ไม่รู้ว่าไปเที่ยวเตร่ที่ไหนมาทั้งคืน กำลังฮัมเพลงพลางเคาะประตูห้องทำงาน...