บท 731

เมื่อเสียงเย็นชาของหลิน อิ่งปิง ดังขึ้น ร่างของไป่ เม่ยก็สั่นเล็กน้อย มือที่กำลังพันผ้าพันคอหยุดชะงัก

"เธอไม่อยากให้ฉันไปเหรอ?"

"ฮะๆ ไปสิ ถ้าเธอไม่ไป คนที่ต้องไปก็คือฉันนี่แหละ"

หลิน อิ่งปิงหัวเราะอย่างเหี้ยมเกรียม "การที่เธอยอมนอนกับไอ้แก่นั่นเพื่อให้ได้ของมา ก็ไม่ใช่เรื่องที่ใครจะตำหนิอะไรได้หรอก"...