บท 120

เสียงอันเย็นชาของเหอ หยุนโจว ทำให้ม่านตาของเล่ย เป่า หดเล็กลง ความคิดพลันหมุนวนในสมอง

ครู่หนึ่งผ่านไป เขาค่อยๆ หันกลับมา เดินตรงไปนั่งบนโซฟาอีกครั้ง

ถอนหายใจอย่างหนักอึ้ง ราวกับพลันแก่ลงสิบปีในชั่วพริบตา

"คุณซ่ง คุณเหอ ไม่ใช่ว่าผมไม่ให้เกียรติพวกคุณ แต่ผมมองคนพลาด เรื่องน่าอับอายผมไม่อยากพูดถึง"

มอ...