รถออดี้สีดำจอดนิ่งอยู่ใต้ตึกเฉิงเฟิง อาการปวดหัวรุนแรงของเสี่ยวหยู่ค่อยๆ จางหายไปราวกับเส้นไหมที่ถูกสาวออกจากรังไหม เขายกมือขึ้นลูบใบหน้า พบว่าหางตาของตนเปียกชื้น

"เฮ้อ... ร้องไห้ทำไมนะ?" เสี่ยวหยู่ฝืนยิ้ม แต่แววตากลับเย็นชา

สัญชาตญาณของหมาป่าที่หล่อหลอมจากสนามรบกำลังฟื้นคืนในใจของเขาพร้อมกับควา...