บท 165

:

ฉีหยวนเจ้าเอ่ยพลางถอยหลังไปเรื่อยๆ

เสี่ยวหยู่เงียบๆ บิดข้อมือของลี่หนู่ ชายร่างกำยำราวกับหอคอยเหล็กถูกเขาบิดจนต้องคุกเข่าลงกับพื้น ดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความโกรธเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เสี่ยวหยู่เพียงจ้องมองฉีหยวนเจ้าอย่างสงบ ยิ้มอย่างเรียบเฉย "ดูเหมือนความจำคุณจะไม่ค่อยดีนัก เราเคยเจอกันที่บาร์ม...