บท 21

"อ๊ะ!"

ซ่งชิงจือร้องเสียงหลงตื่นจากฝันร้าย หยาดน้ำตาเกาะพราวที่หางตา ไหล่บอบบางใต้ชุดนอนสีชมพูสั่นระริก ภาพสยองขวัญยังคงวนเวียนในห้วงความคิด

"เป็นอะไร ฝันร้ายเหรอ?"

คืนนี้แสงจันทร์สาดส่องราวผ้าแพรขาว ลอดผ่านกิ่งไม้หนาทึบเข้ามาในห้อง ทำให้บรรยากาศดูเงียบสงบและอ่อนโยน

เสี่ยวหยู่ที่นอนอยู่บนเตียง...