บท 217

ยะเอี้ยว (เหยี่ยวราตรี) ที่กำลังมึนงง มองภาพเบื้องหน้าที่พร่าเลือนและแปลกตา ทั่วร่างแทบไม่มีที่ไหนที่ไม่ปวดระบม

เขาขยับตัวเล็กน้อย ใช้ไหล่ยันพื้น ขณะที่กำลังพยายามลุกขึ้น จู่ๆ ใบหน้าที่ทั้งยิ้มทั้งไม่ยิ้มก็ปรากฏตรงหน้า

"อ๊า!"

ยะเอี้ยวร้องด้วยความตกใจ ร่างที่เพิ่งจะลอยพ้นพื้นก็ทรุดฮวบลงอีกครั้ง ความเ...