บท 25

เมื่อทั้งสองเดินออกจากร้านเล็กๆ ของป้าหลิน ช่วงเวลาบ่ายพอดี แสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านกิ่งไม้เขียวชอุ่มทอดเป็นลายแสงอุ่นๆ ลงบนพื้น สายลมอ่อนๆ พัดผ่านถนนเล็กๆ ที่มีต้นไม้ร่มรื่นและไร้ผู้คน

เส้นผมยาวนุ่มปลิวไสวในสายลมอ่อนโยน ใบหน้าของซ่งชิงจือเปล่งยิ้มชวนหลงใหล มีกลิ่นอายของความเยาว์วัยที่ดูไม่เข้ากับชุดทำ...