บท 340

อันเหรินเสียบกิ๊บติดผมอันประณีตลงบนศีรษะอย่างทะนุถนอม

เธอสูดลมหายใจลึกๆ แล้วค่อยๆ ก้าวลงบันได

รถแล่นออกไปสู่ที่ไกลแสนไกลอันไม่อาจรู้ล่วงหน้า

ความเงียบปกคลุมห้องโดยสารแคบๆ

ซ่งชิงจือพยายามเอ่ยคำพูดที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นอยู่นาน

"อันเหริน พวกเราออกเดินทางแบบนี้ มันไม่เหมาะสมหรือเปล่า?"

อันเหรินชะงักเมื...