บท 365

เสี่ยวหยู่นอนอยู่บนเตียง สองมือประสานไว้ใต้ศีรษะ จ้องมองเพดานด้วยสายตาเหม่อลอย

เขานึกย้อนถึงเหตุการณ์แปลกๆ ชวนให้รู้สึกกระอักกระอ่วนเมื่อครู่ ทำให้นอนไม่หลับเสียที

ด้วยความที่เขาเป็นคนช่างสังเกต จึงรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในอารมณ์ของอานเหริน

และความรู้สึกเล็กๆ เหมือนประกายไฟนั่นแหละ ที่ท...