บท 38

ลุงหงเบาๆลูบผมยาวของอันเหริน มองรอยยิ้มที่อบอุ่นยิ่งกว่าแสงอาทิตย์ ความกังวลที่ฝังลึกในรอยเหี่ยวย่นค่อยๆ ละลายหายไป

"พอเถอะ ฉันเห็นว่าอาอวี่ยังไม่ได้กินข้าว เธอไปทำอาหารให้เขาอีกจานสิ"

"หา? ใครใช้ให้เขากลับมาดึกล่ะ ไม่ได้กินข้าวก็หิวสิ พี่ชายบ้า!"

อันเหรินย่นจมูกเล็กๆ น่ารักของเธอ แต่ปากไม่ตรงกับ...