บท 388

ซงชิงจือเดินยิ้มผ่านระเบียงทางเดินยาว กลับเข้าห้องของเธอ กำมือทั้งสองข้างช้าๆ ในใจมีความรู้สึกภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก

"ที่แท้การลงมือทำอะไรให้คนที่เราชอบ มันเป็นเรื่องที่ทำให้มีความสุขขนาดนี้นี่เอง"

คิดไปคิดมา ใบหน้าน่ารักของเธอก็เริ่มแดงระเรื่อ

เธอกดมือลงบนอกที่หัวใจเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมา เสียง...