บท 392

"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็มาเถอะ แต่ข้าจะไม่ออมมือให้นะ"

เขาชี้นิ้วไปทางหนึ่ง "ดูสภาพลูกน้องที่เจ้าเรียกว่าฝีมือดีสิ ตอนนี้ถอยยังทัน"

จ้าวหานหันไปมองลูกน้องที่แกล้งสลบไม่ได้สติ แล้วหัวเราะเบาๆ อย่างเย็นชา

น้ำเสียงของเขาแฝงความเถื่อนและไม่ยี่หระที่แปลกไป "ไม่จำเป็นแล้ว ข้าขลาดมายี่สิบกว่าปี กว่าจะรวบรว...