บท 398

แปลวรรณกรรมจีน

เยว่เค่อเอ้อร์ฉุดกระชากเสี่ยวหยู่ที่กำลังพยายามจะปลุกอาจารย์ฉี ทั้งสองเดินโซเซออกจากศาลาหลานถิง

เมื่อสายลมฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่าน ความมึนเมาเล็กๆ น้อยๆ ที่หลงเหลืออยู่ในใจเสี่ยวหยู่ก็สลายไปหมดสิ้น

เขาค่อยๆ ดึงมือออกจากร่างนุ่มนิ่มอวบอิ่มของเยว่เค่อเอ้อร์

"เฮ้ย ยัยตัวแสบ ทำไมไม่ให้ฉั...