บท 507

นวนิยายจีน

เมื่อได้ยินคำขอโทษที่มาอย่างกะทันหันของเสี่ยวหยู่ หัวใจของลุงซุนเหมือนจมดิ่งลงอย่างรุนแรง ความรู้สึกราวกับมีเมฆดำก้อนหนึ่งปกคลุมตัวเขาไว้ทั้งหมด

เขากลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ รีบผลักเสี่ยวหยู่ออกไป

พลางจัดปกเสื้อของตัวเอง พร้อมกับพูดเสียงสั่นอย่างตื่นตระหนก

"ไม่เป็นไรๆ ไม่เป็นไรหรอก คุณชายมีน...