แปลนวนิยาย

เสี่ยวหยู่พยายามลืมตาอย่างยากลำบากภายใต้แสงจ้าที่แทบแยงตา เขายกแขนขึ้นบังแสงโดยอัตโนมัติ

ทุกฉากเหตุการณ์ตรงหน้าล้วนคุ้นเคยในความทรงจำของเสี่ยวหยู่

แต่ครั้งนี้ ไม่มีเสียงใสนุ่มนวลนั้นดังขึ้นอีกต่อไป

เขาขมวดคิ้วแน่น นวดหว่างคิ้วที่ปวดตุบๆ แล้วลุกขึ้นยืนอย่างโงนเงน กวาดตามองไปรอบๆ

แสงอาทิ...