บท 592

เอี้ยนกุยหงและหานเสี่ยวหูคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ดูท่าทางแล้วคงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดในเร็วๆ นี้

เสียงสนทนาของทั้งคู่ดังขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่เสี่ยวอวี่เตือน พวกเขาก็จะลดเสียงลง แต่ไม่นานก็กลับไปดังเหมือนเดิม

เห็นได้ชัดว่าลูกค้าในร้านกาแฟเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ และทุกโต๊ะที่ลุกออกไปต่างมองเสี่ยวอว...