ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ซงชิงจือค่อยๆ ขยับขนตายาวของเธอ พร้อมกับเสียงครางอ่อนแรงแผ่วเบา ดวงตางามค่อยๆ เปิดขึ้น ใบหน้างดงามยังคงมีร่องรอยสีแดงระเรื่อ เธอลุกขึ้นนั่งโดยไม่รู้ตัว รู้สึกมึนงงและไร้เรี่ยวแรงแม้แต่น้อย

"ตอนนี้ข้าเสียใจนักแล้ว อย่าคิดว่าข้าเป็นเทวดาอะไรเลย"

เสียงทุ้มแหบแห้งและเย็นชาข...