บท 61

เมื่อเสี่ยวหยู่ก้าวออกจากโรงซ่อมรถที่มืดสลัว

เมื่อเสี่ยวหยู่ก้าวออกจากโรงซ่อมรถที่มืดสลัว พลางหาวหวอดและยืดเส้นยืดสายอย่างเกียจคร้าน ท้องฟ้าเริ่มสว่างจางๆ แล้ว

ลุงหง นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกหน้าอู่ซ่อมรถเหมือนเช่นทุกวัน จิบชาเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน

"อรุณสวัสดิ์ครับลุงหง วันนี้อู่เงียบจังเลยนะครับ?"...