บท 615

สิบเอ็ดนาทีต่อมา อีกสองถนนห่างออกไป

เสี่ยวหยู่ลากหานเสี้ยวหูที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความกระวนกระวายและร้อนรนมานั่งบนโซฟานุ่มสบาย กาแฟบนโต๊ะส่งกลิ่นหอมฟุ้ง

เขายกถ้วยกาแฟขึ้น ใช้ช้อนเล็กๆ คนฟองที่ลอยอยู่เบาๆ

เสี่ยวหยู่มีสีหน้าเรียบเฉย เพิ่งจะยกแก้วขึ้นมาแตะริมฝีปาก มือก็ถูกหานเสี้ยวหูกดไว้อย่างแรง

ส...