บท 700

น้ำไวน์สีแดงฉานไหลเอื่อยลงตามแก้วใส

ทิ้งร่องรอยราวกับสายฝนที่กระหน่ำลงบนบานหน้าต่าง

ในความใสที่บิดเบือนไปเล็กน้อยนั้น สะท้อนภาพของคนสองคนที่นั่งเผชิญหน้ากัน ทั้งคู่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและมีไมตรี

ราวกับมีหน้ากากที่ซ่อนความทุกข์สุขทั้งหมดของพวกเขาไว้เบื้องหลัง

"คุณมิโล ดิฉันจำได้ว่า แผนการลงทุนในเอเชียข...