บท 759

เขี้ยวหมาป่า

เขี้ยวหมาป่าพิงแผ่นหลังกับกำแพงเย็นเฉียบ รอยยิ้มของเขาเจ็บปวดแต่เปี่ยมด้วยความหวัง

เขาหลับตาลง พยายามสงบอารมณ์เล็กน้อย และใช้เวลานี้ฟื้นฟูเรี่ยวแรง

เขารู้ดีว่ากลิ่นคาวเลือดที่ติดตัวเขานั้นรุนแรงเกินกว่าจะปิดบังได้ พวกนักฆ่าที่ไวต่อกลิ่นเลือดพวกนั้น คงตามรอยเขาเจอในไม่ช้า

"เวลาเหลือน...