บท 767

ลี่ซิงจวินขับรถออกไปอย่างผิดวิสัย มุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เสี่ยวหยูบอก

ส่วนเขานั่งเงียบอยู่ข้างๆ

สายตาจ้องนิ่งไปที่จุดหนึ่ง ไม่ขยับเขยื้อน ราวกับรูปปั้นที่แข็งค้าง

ในบรรยากาศที่กดดันนั้น ลี่ซิงจวินก็คงความเงียบเช่นกัน

ไม่มีใครเอ่ยปาก ราวกับกลัวจะรบกวนการหลับใหลของวิญญาณผู้กล้า

หมาป่าเหยียดกายอยู...