บท 785

ชูซิงเหอได้ยินคำตอบยืนยันจากเล่าเจียง ประกายในดวงตาของเขาพลันเลือนรางลง

เสียงพึมพำแผ่วเบานั้นราวกับบรรจุอารมณ์อันซับซ้อนเหลือคณานับ แต่ก็ดูว่างเปล่าและสับสนในเวลาเดียวกัน

ร่างที่เคยตั้งตรงของเขาทรุดลงทันที

เขาหลังค่อมงอ ดูราวกับหุ่นเชิดที่ถูกดึงวิญญาณออกไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความท้อแท้

"พี่... จากไปจริ...