บท 786

นวนิยายจีน

เมื่อเหลียนเสี่ยวหยู่พูดจบ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองพูดจาเกินเลยไปหน่อย

แต่ฉู่ซิงหยู่ ดูเหมือนจะคาดเดาได้ล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะพูดเช่นนี้ เขาจึงยิ้มบางๆ

ภายใต้สายตาสงสัยของเสี่ยวหยู่ เขาค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้าสองก้าว

เขาจ้องตาเสี่ยวหยู่ตรงๆ ด้วยสายตาใสกระจ่างและสงบนิ่ง

รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน...