บท 8

นวนิยาย

เสี่ยวหยู่ยืนอยู่หน้าอู่ซ่อมรถ สวมชุดทำงานที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำมันจนแทบมองไม่ออกว่าเดิมเป็นสีอะไร เขาหรี่ตามองแผ่นหลังอันเย้ายวนของหญิงสาวที่ค่อยๆ เลือนหายไปจากสายตา

ดูเหมือนการด่าทออย่างเกรี้ยวกราดเมื่อครู่ได้ระบายความคับแค้นและความโกรธที่อัดอั้นในอกของซ่งชิงจื่อออกมาจนหมด พอห่างจากเสี่ยว...