บท 97

ใบหิมะเย่ว์ฟังเสียงพูดที่เย็นชาจนแทบจะเลือนหาย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากแดงเผยอเล็กน้อย ราวกับต้องการเอ่ยถามต่อ

เสี่ยวอวี่งอนิ้วดีดก้นบุหรี่ที่มอดดับในมือทิ้งไป แสงสีแดงวาดเส้นโค้งงดงามในความมืดก่อนจะดับวูบลง

เขาค่อยๆ หันกลับมา ดวงตาลึกล้ำดั่งราตรีกาล

"คุยเรื่องไร้สาระมาพอแล้ว มาคุยเรื่อง...