บท 1004

ฮึ่ย!

ฉันสูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง รู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่ฉันทนไม่ไหว ฉันจึงผายอกรับแรงโจมตีทั้งหมดของต้าเหมิง

"ฮ่าๆ ไอ้หนูเอ๋ย คราวนี้แกตายแน่..." สีหน้าของต้าเหมิงเปี่ยมไปด้วยความปลาบปลื้ม แต่เมื่อเห็นว่าฉันไม่เป็นอะไรเลย สีหน้าของเขาก็แข็งค้าง ราวกับเห็นผี

ฉันยิ้มอย่างชวนขนลุก แล้ว...