บท 110

ไทยลิท-โปร: การแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

#:

เจ้าซีเยวี่ยดูเขินอย่างเห็นได้ชัด เธอรีบก้มตัวลงมาพยุงฉัน แต่ฉันไม่ยอมลุกขึ้นเด็ดขาด ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไรก็ตาม

จนในที่สุดเธอดูเหมือนจะหมดปัญญาแล้ว จึงพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเขินอายว่า "คุณลุงเจ้า ตอนนี้หนูจะอาบน้ำกับคุณลุงเอง ได้ไหมคะ? แบบที่มีกลิ่นหอมด้วยนะ เ...