บท 1419

มองดูเงาร่างของคนทั้งสองที่ค่อยๆ เดินห่างออกไป ฉันถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จางเซี่ยนโอบคอฉันพลางพูดว่า "ที่รัก เราออกไปได้แล้วนะ"

ฉันพยักหน้า แล้วเตรียมผลักตู้เพื่อหลบหนี แต่ในขณะนั้นเอง กูจางก็หยุดฝีเท้า เขาหันกลับมามองวังแล้วส่ายหน้าพูดว่า "ไม่ถูกต้อง ไม่ถูกต้องแน่ๆ"

หัวใจของเฒ่าหวงแทบหล่นไปอย...