บท 1428

กูจางยิ้มขื่นพลางส่ายหน้า "เจ้าไม่มีทางเข้าใจหรอก โลกนี้มีเรื่องที่คนเราไม่อาจควบคุมชะตาชีวิตมากมายนัก ข้าเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่เล็ก อาจารย์เลี้ยงดูข้าจนเติบใหญ่ ด้วยนิสัยที่เก็บตัว จึงไม่มีใครอยากเล่นกับข้า สิ่งที่อยู่เคียงข้างข้านอกจากแมลงพวกนี้ก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว"

พูดจบ เขาก็ยื่นฝ่ามือออกมา ทันใดน...