บท 203

ในที่สุด พูดดีๆ จนหมดคำแล้ว ประตูก็ยังเปิดไม่ได้ ฉันจึงจำต้องทิ้งนามบัตรใบหนึ่งไว้ให้เธอ สอดผ่านช่องใต้ประตูเข้าไปในห้อง

บนนั้นมีเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของฉัน หากเธอเต็มใจ ก็โทรหาฉันได้ตลอด

แค่อยู่ในขอบเขตที่ฉันพอจะช่วยได้ ฉันจะหาทางช่วยเหลือเธอทุกวิถีทาง

ถ้าเธอยอมโทรมาหาฉันนะ

หลังจากออกจากบ้านของเหอเ...