บท 242

เมื่อหลิวถงได้สติกลับมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาไม่คิดว่าผมจะเก่งกาจขนาดนี้ ผมเองก็ไม่คิด

หรือพูดตรงๆ เลยก็คือ ผมไม่คิดว่าพวกที่เขาพามาจะไร้ประโยชน์ยิ่งกว่าตัวเขาเองซะอีก

"เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะ อยากคุยกับผมใช่ไหม?"

ผมถามยังไม่ทันจบ ไอ้หมอนี่ก็เตรียมจะเผ่น แต่สำคัญคือ ผมจะปล่อยให้มันหนีไปได้...