บท 4

เฉินซือฉีดูเหมือนจะไม่ได้สนใจท่าทีของผมเลยสักนิด ดวงตาของเธอจ้องมองมาที่ผมอย่างตรงไปตรงมา แถมยังกลืนน้ำลายอย่างเห็นได้ชัด

ในตอนนี้ ดวงตากลมโตเป็นประกายของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวน ใบหน้าน่ารักแดงระเรื่อขึ้นมาทันที ราวกับลูกท้อหวานที่สุกงอมเต็มที่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผมสังเกตเห็นใต้กระโปรงของเฉินซือฉี

บนกางเกงในบางๆ นั้น มีรอยเปียกชื้นปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน หัวใจของผมเต้นรัวแรง

เลือดที่เดือดพล่านเริ่มแล่นพล่านในร่างกายของผม ความร้อนผ่าวกลืนกินผมราวกับคลื่นความร้อน

ผมไม่อาจระงับความปรารถนาอันเร่าร้อนในใจได้ จึงพูดออกไปอย่างงุ่มง่าม "ซือฉี เมื่อกี้ที่เธอสัมผัสฉัน มันรู้สึกดีมากเลยนะ ช่วยสัมผัสฉันอีกได้ไหม"

"คุณลุงเจ้า ฉัน..."

ในดวงตาของเฉินซือฉีมีประกายไฟแห่งความปรารถนาวูบไหว แต่เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

อาจเป็นเพราะในใจเธอกระหายอย่างที่สุด เพียงแต่ยังรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง

คิดได้ดังนั้น ผมก็รูดซิปกางเกงลงทันที สิ่งนั้นก็พุ่งทะยานออกมาราวกับสปริง...

สิ่งมหึมานั้นกระทบเข้ากับใบหน้าของเฉินซือฉีโดยตรง

ก่อนที่เฉินซือฉีจะทันได้ตอบสนอง ผมคว้ามือเล็กนุ่มขาวของเธอไว้ แล้วกดลงบนสิ่งนั้นของผมทันที...

"คุณลุงเจ้า ไม่ได้นะคะ..."

มือของเฉินซือฉีเพิ่งจับสิ่งนั้นของผมไว้ เธอก็รีบพยายามดิ้นหลุด

ผมไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไป มือข้างหนึ่งไต่ขึ้นไปบนความขาวนวลของเธอ ทำให้เฉินซือฉีส่งเสียงครางเบาๆ อย่างห้ามไม่ได้

"คุณลุงเจ้า เบาๆ หน่อยค่ะ ลูกบอลของฉันจะพังแล้ว..."

เสียงร้องของเฉินซือฉีที่มีความเจ็บปวดเล็กน้อยปนอยู่ ยิ่งทำให้ผมบีบนวดอย่างเต็มที่

"ซือฉี ตรงนั้นของฉันมันตึงมาก ทรมานจัง..."

ผมพูดพลางใช้มืออีกข้างจับมือเล็กๆ ของเธอให้กำสิ่งนั้นของผมแล้วเริ่มขยับ

เฉินซือฉีตอนแรกยังขัดขืนอยู่บ้าง แต่ไม่นานก็เริ่มขยับเองอย่างคล่องแคล่ว

ผมรู้สึกเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยความอบอุ่นนุ่มนวล ความรู้สึกสุขสมนั้นทำให้สมองของผมว่างเปล่าไปชั่วขณะ น่องขาเกร็งขึ้นโดยอัตโนมัติ ราวกับว่าสิ่งที่สะสมมานานในร่างกายกำลังจะระเบิดออกมา

ในตอนนี้ ใบหน้าของเฉินซือฉีแดงก่ำไปทั้งหมดแล้ว แทบจะหยดเลือดออกมาได้ ร่างกายสั่นระริกไม่หยุด

เมื่อเห็นสภาพของเฉินซือฉีเป็นเช่นนี้ ผมจงใจทำเป็นโง่ถามว่า "ซือฉี เป็นอะไรไป ทำไมตัวสั่นล่ะ"

ความปรารถนาของเฉินซือฉีเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน แต่เมื่อมองไปที่เปลเด็กซึ่งมีอันอัน ลูกชายของเธอนอนอยู่ เธอก็พยายามควบคุมตัวเองพูดว่า "คุณลุงเจ้าคะ ฉันไม่ค่อยสบาย ไว้วันหลังค่อยช่วยนะคะ คุณช่วยดูอันอันหน่อย ฉันขอไปพักในห้องก่อน"

"ซือฉี อย่าไปนะ"

ผมอ้อนวอนเฉินซือฉีอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ อยากได้รับการปลดปล่อยสักครั้ง

"คุณลุงเจ้าใจดีนะคะ อย่าดื้อนะ ไม่งั้นฉันจะไม่รักคุณแล้วนะ"

เฉินซือฉีปลอบผม แล้วหมุนตัววิ่งหนีเข้าห้องนอนไป

ส่วนผมมองดูสิ่งนั้นที่ยังคงตั้งตระหง่านของตัวเอง ผมไม่ยอมปล่อยให้จบลงแค่นี้

เมื่อเห็นเงาร่างอ้อนแอ้นเย้ายวนของเฉินซือฉีเข้าไปในห้องนอน ผมรีบตามไปทันที

เมื่อไปถึงหน้าประตูห้องนอน ลองผลักประตูดู พบว่าประตูไม่ได้ล็อก

ผมค่อยๆ เปิดประตูให้มีช่องเล็กๆ ทันใดนั้นผมก็ตกตะลึง!

"โอ้โห ซือฉีช่างยั่วเหลือเกิน..."

เห็นเฉินซือฉีกำลังนอนตะแคงอยู่บนเตียง เส้นสายร่างกายอันงดงามปรากฏชัด

เธอหลับตา ไม่รู้เลยว่าผมกำลังแอบดูอยู่ข้างนอก สองมือของเธอไล้ไปตามร่างกาย ร่างกายบิดเร้าราวกับงูน้ำ