บท 479

ผมมองไปรอบๆ อย่างเหม่อลอย ไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว

ดูเหมือนว่าเฉินเหวินเหวินคงไม่มาจริงๆ นึกถึงตรงนี้ ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อย่างห้ามไม่ได้ รู้สึกเศร้าขึ้นเรื่อยๆ ช่างเถอะ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปได้อยู่แล้ว การที่ไม่สำเร็จก็เป็นเรื่องปกติ

ผมถอนหายใจ ลุกขึ้นจากพื้น ปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า แล้วหันไปท...