บท 496

นวนิยายจีน

พอฉันพูดจบ ฉันก็ชะงักค้าง เพราะเห็นครูหวังยืนอยู่ด้วยดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา ทั้งผมและเสื้อผ้าดูยับเยินอย่างมาก ราวกับเพิ่งเกิดเรื่องร้ายแรงมา ฉันอดเป็นห่วงไม่ได้จึงถามไปว่า "เกิดอะไรขึ้นครับ ครูหวังมีเรื่องอะไรหรือเปล่า"

ครูหวังก้มหน้า ไม่พูดอะไร ใบหน้าเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ น...