บท 499

ผ่านไปสักพัก เมื่อผู้คนขึ้นรถมาเกือบเต็มแล้ว ประตูรถเมล์จึงปิดลง รถค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป

ตามการเคลื่อนที่ของรถเมล์ ร่างกายในตัวรถก็โคลงเคลงไปมาไม่หยุด ผมรู้สึกว่าตัวเองแทบหายใจไม่ออก ได้แต่พยายามเอื้อมมือไปจับห่วงแขวน เพื่อรักษาสมดุลของตัวเอง

แต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้น คือสาวๆ หลายคนที่ขึ้น...