บท 6

"อืม..."

เฉินซือฉีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สายตาของเธอไม่เคยละไปจากฉันเลย และฉันเห็นประกายร้อนแรงในดวงตาของเธอชัดเจน

ฉันรู้ว่าเฉินซือฉีเริ่มใจอ่อนแล้ว จึงพูดเสียงอ้อนวอน "พี่ป่วยแล้วนะ น้องไม่สนใจพี่เลย พี่จะไปฟ้องหลานชายแล้วนะ..."

เฉินซือฉีรีบพูดทันที "คุณลุงเจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจสิคะ หนูจะช่วยเองนะคะ ...