บท 614

ผมพยักหน้ารับอย่างเป็นธรรมชาติ

เห็นว่าเวลาพอดีแล้ว ผมจึงลาจากไป

พอออกมาถึงหน้าประตู เสี่ยวเชียงก็เอ่ยถามว่า "อาสาม นั่นคือผู้อำนวยการจางใช่มั้ยครับ!"

ผมพยักหน้า "ใช่ นั่นแหละผู้อำนวยการจาง"

"อืม ดูออกเลยว่าเขามีอิทธิพลมากๆ" เสี่ยวเชียงพูด

ดวงตาของผมวาบขึ้นด้วยประกายแห่งความมุ่งมั่น "ถ้าเขาไม่มี...