บท 680

ในใจรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ถ้าไม่ใช่เพราะเสี่ยวเฉียงพาฉันมาที่นี่ ฉันคงยังคงใช้ชีวิตไปวันๆ อย่างไร้จุดหมายอยู่ที่นั่น

ฉันเดินผ่านริมทะเลสาบ ไม่ได้รีบร้อนที่จะเดินต่อ แต่นั่งลงบนก้อนหินริมน้ำ หยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋า ควันที่ฉันพ่นออกมาลอยตรงเข้าหาฉันเองตามแรงลมอ่อนๆ

ทำเอาฉันสำลักจนต้องไอออกมาสอ...